Wilco deelt zijn reis van judo naar triatlons met ons. Hij laat zien hoe hij zijn passie heeft ontdekt en de uitdagingen heeft overwonnen die daarbij kwamen kijken.

Wilco, je hebt een interessante reis afgelegd van judoka tot triatleet. Kun je ons vertellen hoe je voor het eerst in aanraking bent gekomen met triatlon?

Heel lang geleden, ruim 30 jaar, heb ik puur voor de lol een keer meegedaan met een kwart triatlon. Dat was de 1^e keer maar dat mag eigenlijk geen naam hebben.

Maar zo’n 4 jaar geleden, nadat ik door blessureleed gestopt ben met judo, was ik zoekende naar iets anders. Ik deed al regelmatig MTB en af en toe hardlopen. Zwemmen deed ik wel eens via het abonnement dat ik had bij de sportschool. Diana, mijn vrouw, motiveerde en stimuleerde mij om me hierin te gaan ontwikkelen. Want ze zag dat het meer frequent sporten mij goed deed en ze wist daarbij dat ik beter gedij als ik naar een bepaald doel kan toewerken. Zo geschiedde het. Ik ben me meer gaan verdiepen in triatlon, tips en trucs in de brede zin van het woord.

Kun je ons vertellen over je allereerste triatlonervaring en wat je motiveerde om deel te nemen?

Mijn eerste triatlon ervaring was de sprintafstand in Roermond. Zoals ik al aangaf gedij ik beter met een doel voor ogen. Deze race was wat mij dus motiveerde.

Best spannend, zo’n 1^e race. Van onderweg daar naar toe, de aankomst, racepack ophalen, voorbereiding en wachten op de start. De adrenaline voel je in je lijf, gezonde spanning die beetje bij beetje opbouwd, bij de start klaar staan, de opzwepende muziek erbij en dan het aftellen. Echt wel gaaf om dan tussen al die atleten te staan. En dan los gaan bij het startschot. Van achter uit het veld welteverstaan want je wilt, als onervaren triatleet, niet in de wasmachine terecht komen. Ik heb ervan genoten. Van de hele ambiance er omheen, de atleten onderling, al het publiek langs de kant, de vrijwilligers van de organisatie en natuurlijk mijn eigen prestatie. Ook al was het maar een relatief korte triatlon.

Uitdagingen en Obstakels

Wat waren enkele uitdagingen die je tegenkwam tijdens je beginperiode als triatleet en hoe heb je die overwonnen?

Als je net begint kom je natuurlijk veel uitdagingen tegen, maar ook als je al wat langer bezig bent. Mede dit maakt het triatleet zijn dan ook zo leuk.

Van welke materialen heb ik in basis echt nodig, tot goede / verantwoorde trainingsschema’s. Welke voeding (tijdens maar zeker ook naast de trainingen) heb ik nodig? Hoe plan ik trainingen in, want werk en sociaal leven gaat ook gewoon door? Hoe staat het thuisfront in alle tijd die hierin gaat zitten? Enz enz.

Veel uitdagingen heb ik overwonnen door veel informatie op te zoeken en vragen te stellen. Er is veel informatie online ter beschikking. Op de site van de NTB zijn veel tips en wat trainingsschema’s te vinden die je als beginnende atleet kunnen helpen. Mijn vrouw is mijn steun en toeverlaat en helpt mij qua planning en voeding. Zij heeft zich hierin verdiept. De voeding tijdens de trainingen en race is gewoonweg uitproberen. Naar mate de afstanden langer worden wordt dit, vanzelfsprekend, steeds belangrijker.

Zijn er specifieke obstakels geweest waar je tegenaan liep tijdens het trainen voor triatlons? Zo ja, hoe ben je hiermee omgegaan?

Ik was niet zo goed in borstcrawl. Deed dit een beetje op de huis-tuin-en-keuken manier. Lessen in basistechnieken hebben mij erg geholpen. Tijdens vakanties op Lanzarote heb ik trainingen gevolgd bij Paul van Swim Lanzarote. Hij heeft mij geholpen mijn zwemmen op een nog hoger niveau te krijgen en het is daarbij gewoon een erg leuke club mensen om mee te trainen. En daarbij is oceaan zwemmen anders dan ‘gewoon’ openwater zwemmen en zeker anders dan zwembad zwemmen. Voor een race moet je dit echt wel een aantal keer gaan ervaren.

De fietstraining thuis (vlakker dan vlak) vond ik lastig om te trainen op het klimmen. Op Lanzarote (waar ik graag triatlons doe) is het alles behalve vlak. Intervaltraining met de MTB was een redelijk alternatief maar onvoldoende. Ik was in de gelukkige omstandigheid om een Zwift trainer aan te kunnen schaffen. Hiermee kon / kan ik in een virtuele wereld allerlei routes en dus ook flinke klimtrainingen doen.

Voor wat betreft hardlopen is dit verschil (thuis en Lanzarote) overbrugbaar.

Passie voor de Sport

Wat maakt de sport van triatlon voor jou zo speciaal en leuk?

Poeh, dat is lastig om kort samen te vatten. De combinatie van de drie verschillende disciplines, de lichamelijk maar zeker ook geestelijke inspanning en het bevredigende gevoel dat je best wel prestaties aan het leveren bent. Tijdens trainingen en natuurlijk tijdens een race. Niet voor een ander maar puur voor jezelf. En alles wat hier verder bij komt kijken. Het is veel meer dan ‘alleen’ maar een sportprestatie leveren.

En het moment dat je met de andere tri-atleten aan de start staat. Het saamhorige gevoel, de fijne sfeer die gepaard gaat met gezonde spanning. Kippenvel…

Balans tussen Training en Leven

Hoe behoud je een balans tussen je triatlontrainingen en andere aspecten van je leven, zoals werk, familie en ontspanning?

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik veelal vanuit huis kan werken en daarbij ook redelijk kan schuiven in mijn werktijden. Dit maakt het plannen van trainen natuurlijk een stuk eenvoudiger. Mijn vrouw ondersteunt mij daarbij met de planning en voeding en mentale ondersteuning. Bij openwater zwemmen gaat ze waar nodig mee vwb de veiligheid en bij de langere duurlopen cq koppeltrainingen fietst zij regelmatig met me mee tbv voeding en hydratatie.

Toekomstplannen en doelen

Wat zijn jouw toekomstplannen en doelen binnen de triatlonsport?

Momenteel ben ik, onder begeleiding, aan het trainen om weer fit te worden. Privé is er veel gebeurd en heb ik ruim een half jaar niet getraind. Op mijn leeftijd (55 jaar), maar eigenlijk op elke leeftijd, is het van belang om op een verantwoorde manier weer te gaan opbouwen. Nadat ik weer fit genoeg ben, wil ik serieus gaan trainen voor de halve op Lanzarote.

Impact van triatlon op je leven

Hoe heeft de beoefening van triatlons invloed gehad op andere aspecten van je leven buiten de sport?

Tijdens het sporten is het gewoon heerlijk om in je hoofd alleen hier mee bezig te kunnen zijn. Even weg van de sores van alle dag. Lijkt, gezien de tijd dat hierin gaat zitten, soms wat egoïstisch, maar ik vind dat je af en toe ook best wat egoïstisch mag zijn. Daarbij heb ik genoeg aandacht en oog voor de behoeften voor mijn thuisfront, familie en vrienden. Ik heb dit nodig dus voel me hier ook niet schuldig bij. Het is een beetje cliché achtig maar klopt wel: je kan pas goed voor een ander zorgen / zijn als je goed voor jezelf zorgt / bent. Wil je dit? Ga er dan voor.

Advies over mentale voorbereiding

Hoe bereid je je mentaal voor op een triatlon?

Voor mij is essentieel dat er qua trainingsschema een goede opbouw zit om tijdens de race te kunnen pieken. Wat train je wanneer? Welke accenten / variaties zijn daarbij van belang? Hoe herstel je van trainingen? Wat vertelt je lichaam je? (leren luisteren, je lichaam en geest leren kennen) helpt bij de mentale voorbereiding voor een triatlon. Heb je jouw voeding en hydratatie op orde? Heel veel valt of staat met een goede voorbereiding. Train dat je je spulletjes voor de transities op een voor jouw logische manier klaar heb en makkelijk vindbaar zodat je niet hoeft te zoeken. Net voor en tijdens de race heb je adrenaline door je lijf stromen, dit is niet te trainen / simuleren dus als je jouw zaakjes op orde hebt scheelt dit je energie tijdens de race.

Belangrijk is ook om tijdens de race tijdig te eten en te drinken. Wat er eventueel ook in je omgaat. Ik heb me een keer me te veel laten afleiden door continu terugkerende kramp. Tijdens zwemmen sprong bij een keerpunt, waar het erg druk was en ik over moest gaan naar schoolslag, de kramp in mijn hamstring. Hier heb ik tijdens fietsen en hardlopen regelmatig last van gehad. Tijdens het fietsen was ik hier zo mee bezig dat ik me niet focuste op het eten en drinken. Bij de transitie naar het hardlopen en tijdens het hardlopen was alle energie helemaal weg. Ik was niet meer vooruit te branden naast het gevecht tegen terugkerende kramp. Helaas de race moeten afbreken. Gewoon zonde….