De Finish: Een Onvergetelijk Moment

Het was een heldere dag, en de torens van Medemblik waren al lang zichtbaar. Vroeger, als we gingen schaatsen en moe waren, zei mijn vader altijd: ‘De finish is bij de kerktoren, we kunnen het al zien!’ Maar de weg ernaartoe duurde altijd langer dan ik als kind verwachtte. Dus toen ik de torens van Medemblik zag, kon ik het niet laten om naar mijn vader te roepen: ‘Ik zie de torens al! We zijn er bijna!’

Maar 2,5 km fietsen is kort, terwijl 2,5 km zwemmen nog een uur in het water betekent… Toch wist ik hoeveel kilometer er nog voor me lag, en ik liet me niet van de wijs brengen.

Tijdens mijn laatste voedingsmoment wist ik: *ik ben er echt bijna!* Nog 20 minuten en dan tik ik Medemblik aan! Nog 500 meter en dan zwem ik de haven in! Ik beleefde deze momenten heel bewust. Net zoals ik de laatste kilometers van de Ironman Lanzarote kan herinneren, staan ook deze momenten in mijn geheugen gegrift. Links zag ik een bruidspaar op de kade, rechts zwaaide een ouder echtpaar naar mij. Ik zwom langs prachtige schepen en richtte mijn blik op de kade: het FINISH MOMENT!

Mijn team, mijn vader, moeder en Marloes, voer naast me in de boot, glunderend en genietend.

Het aantikken van de kade voelde als een magisch moment. *Ik heb het gewoon gedaan!* Ik heb het IJsselmeer overgezwommen!

En toen kwam het moment om weer het trappetje op te klimmen, waar ik 7 uur en 21 minuten eerder vol adrenaline, angst en enthousiasme was afgedaald.

Eenmaal terug op de boot kwam alle emotie los. Het besef van wat voor een mooie prestatie ik had geleverd—niet alleen de oversteek, maar het hele (trainings)proces voorafgaand aan deze uitdaging—stroomde over me heen.

Ik heb genoten van de voorbereiding én de oversteek. En nu, achteraf, geniet ik nog steeds na! 🌟